Omdat Nederland op het Songfestival niet zo goed gescoord heeft, hier een impuls voor het nationaal moreel: vijf Nederlandse topstukken, en dan is een Top-5 eigenlijk nog te klein

1. Frieslands trots: de Suicidal Birds uit Bakkeveen, zoals ik ze afgelopen vrijdag zag in kraakbolwerk OCCI. Jesse en Chay, eerst akoestisch in veganistisch restaurant MKZ, en daarna in occi met een oorverdovend electrische set, waar de nummers zonder omhaal op het publiek werden afgevuurd. Met voor zijn tweeen zo’n twintig effectpedalen, met Jesse als agressieve zangeres met gevoel voor melodie en Chay een bassist met zachtaardige touch. Zie hier de foto’s:
en akoestisch:

2. I am Oak: On Claws. De debuut -cd van dit gezelschap uit Utrecht biedt mooi gezongen folkmusic.

3. Bertolf: ‘Snakes & Ladders’ . De tweede cd van Bertolf Lentink, heeft een aantal nogal algemene popsongs, maar verrast ook, met een aan Rufus Wainwright herinnerend timbre en  zwierige instrumentatie.

4. Twist Your Nipples van Adam Bratt feat. Dazzled Kid, alias Tjeerd Bomhof. Solo-single van Voicst-zanger met kompaan uit  NY (let op de bijrol van Elle Bandita!):

5. Dio: ‘Cool’ in  remix, met Jayh, Ado’nid, KV & Kempi: de boys zijn smooth enzo!

gekregen van Amanda Kuyper, 23 mei ‘10

Ingrid Hoogervorst, in de Trosnieuwsshow op radio 1: ‘Wonderlijk boekje … mooie vorm, waardoor alles gelijktijdig lijkt te gebeuren. Jammer dat de taal zo kaal is, maar door de vorm toch meeslepend.’

Trouw: ‘Goed geschreven debuutroman van gelouwerd popjournaliste’

De Esta : ‘Directe, realistische sfeertekening geschreven door een oud poprecensente’

Ewoud Kieft in NRC Handelsblad/nrc.next: ‘Het verhaal is snel en flitsend. De korte, afgemeten zinnen waarin we die belevingswereld krijgen voorgeschoteld  zorgen  voor een roesachtig ritme – en vormen zo een mooie non-verbale illustratie van wat er letterlijk met Morris gebeurt. ‘ ***

Leestafel.nl: Het bijzondere is dat je nergens specifiek de emoties van Morris leest. Alles wordt laconiek en afstandelijk geconstateerd, het is zoals het is. …Het boek zit knap in elkaar, elke keer worden afwisselend korte stukjes verteld gesitueerd in Amsterdam, Georgetown, Guadeloupe. Ook al weet je meteen dat Morris in de gevangenis beland is toch wil je verder lezen en weten wat er precies gebeurd is. De korte strakke zinnetjes maken dat het verhaal goed, zonder vals sentiment, is. Kortom, een aanrader, lezen dit boek!

Voor hele stuk, klik hier

1. Concert van Joanna Newsom, te zien op 29-5 in Muziekcentrum Eindhoven en 30-5 in Rabo-zaal, A’dam. De prachtige harpiste met de bizarre stem zag ik afgelopen vrijdag in Brussel en het was een magisch gebeuren. Lees vrijdag het verslag in NRC. Hier een clip:

2. Kate Nash speelt volgende week op Pinkpop, en maakte een nieuwe cd, My Best Friend Is You, die ik een mooie ontwikkeling vind tov van haar debuut, met ruigere gitaar en schelle blazers: netter maar nog steeds niet gepolijst, waardoor Kate’s schelle gilstem lekker venijnig blijft. Vooral het acerbische gedicht Mansion Song over groupies, is een  aanwinst.

3. Introductie van Spotify: voor iedereen die omkomt in de stapels cd’s is deze streaming-service een uitkomst. Ik heb het nu ruim een jaar en ben tevreden, voor 10,- per maand heb ik toegang tot de complete jukebox van alle liedjes ooit gemaakt (behalve die van Beatles en Radiohead.. en sommige anderen). Sinds deze week is Spotify in NL verkrijgbaar.

4. De clip bij het nummer O.N.E. van Yeasayer: Mannen met Eyeliner in Kooien. Ja!!!

5. Bummer vd week: het optreden van Lady Gaga in Gelredome, waarvoor ik dan ook slechts twee sterren gaf, wat me op een standje van Albert Verlinde kwam te staan in Rtl-boulevard: ‘Hoe durf je het niet geniaal te vinden! Maar ja, nrc is maar een klein krantje‘, zei hij.

Op ‘Vido’s Filmzine‘ kwam ik deze reactie tegen.

..De route van hoofdpersoon Morris Haasbroek, van zijn huis naar de dichtstbijzijnde dealer en weer terug, is een routinetocht waar geen dichterlijke opsmuk bij past. Brug over, steeg door, hoek om, stoep op. Recht op het doel af. De zinnen hebben de haast van een wanhopige junkie die hongerig snelwandelt over de Zeedijk. Na een paar pagina’s weet de lezer zelf blindelings de weg over de Wallen. Elke handeling is een korte aaneenschakeling van routineuze bewegingen: Kluis dicht, licht uit, deur open, deur dicht, alarm aan, hek naar beneden. Vergelijk een dergelijke sequentie met de drugsscènes in Requiem For A Dream: naald gaat in ader, heroïne stroomt door bloed, pupillen vergroten. Knip, knip, knip. Geen tijd voor afleiding. De personages worden gedefinieerd aan de hand van hun mechanisch ogende daden. Van de ene roes naar de volgende. Ook tijdens de paar keer dat Carvalho de trip van de verslaafde beschrijft, laat ze zich niet verleiden tot purple prose. Pas als Haasbroek in een cel in Guadeloupe belandt, en tijd heeft om zijn liefhebberij voor de literatuur voorzichtig te hervatten, is er plaats voor beeldspraak, zij het met mate. In tegenstelling tot Requiem For A Dream heeft De Liefhebber geen last van de hyperbool. Het boek is wat dat betreft een stilistisch ingehouden, uiterst beheerst geschreven debuut.

Voor het hele stuk, klik HIER

1. Concert van Pavement, afgelopen zaterdag in Paradiso: eindelijk een volkomen naturel reunie-concert, dat er uitzag en klonk alsof de muzikanten er plezier in hadden. Ik waande me terug in 1995, en Stephen Malkmus blijkt nog steeds de enige mannelijke popmuzikant die wegkomt met een V-hals T-shirt . Hier het nummer Shady Lane, uit Dublin, ook met V-hals:

2. CD van l’Abattoir (In a Cabin with), opgenomen in Casablanca, met oa Sticks (vroeger in Opgezwolle), Daan Schinkel (zZz), Maurits Westerik (Gem), Geweldige mengvorm van hiphop, zwoele lounge en beats, tot een veelkleurige deken. Download HIER of luister op luisterpaal.nl

3. Dvd:  135 Grand Street New York, 1979 Regie: Ericka Beckman. Nu muziek uit New York floreert en de bril van Joey Ramone weer in de mode raakt, is een terugblik naar de glorietijd van de jaren zeventig welkom. In de film 135 Grand Street New York, 1979 biedt Ericka Beckman niet meer dan een registratie van optredens van een achttal bands: zoals Glenn Branca, Rhys Chatham, en het lieflijke A Band. Door de gruizige filmstijl, de argeloze manier waarop de muzikanten recht in de camera kijken en de  kleding (hoog opgetrokken broeken voor mannen en bloemetjesjurken voor vrouwen), ontstaat een mooi tijdsbeeld.

4. Bonnie Prince Billy: The Wonder Show of the World. 16e (!) cd van de Amerikaan die hier prachtig klinkt: met een stem als een tedere aanraking en liedjes die altijd weer frapperen om hun ingetogen ‘country’-gevoel.

5. Uitgaanstip: GLORIA Closing Exhibition ‘Vieze Plattjes’; Donderdag May 13 at Delicatessen Zeeburg, Sumatrastraat 32, A’dam; gratis; BEGINT early 16:00; met speciaal optreden van dichter DAAN DOESBORGH5

Onder de titel ‘Ik hoest’ schrijft critica Marja Pruis deze week in de Groene Amsterdammer, een column over mijn boek. Een fragment:

,,Het klinkt als iets voor in een roman, dat in vijf minuten je leven voorgoed kan veranderen. (..) Ik moet er nog over nadenken, over dat boek van Carvalho. Het is een beetje dun, en de zinnen zijn allemaal zo kaal en kort. Om de haverklap staat er dan ook nog eens: ‘Ik hoest.’ Als het allemaal zo kort is, krijgt alles betekenis. Gek is dat, hoe opzichtig literair opeens zo’n kaalgeslagen roman kan zijn. Maar kan ik daar een pagina vol over schrijven?

Kale zinnen dus, maar wel een complexe vertelstructuur, dat boek van Carvalho. In het begin irriteert me dat een beetje, al die fragmenten door elkaar gehusseld. Het ene moment zit je met de hoofdfiguur in Amsterdam, in de Nieuwmarktbuurt, tussen de dealers en de junks, het andere moment in Guadeloupe, in de gevangenis waar hij de vloer duchtig bezemt en Anna Karenina leest, en dan weer in Georgetown, waar hij de bolletjes met kokosmelk naar binnen werkt. Na een tijdje gaat het echter werken, het gehussel van plaats en tijd. Omdat het er niet meer om gaat hoe het afloopt? Omdat er iets anders inzichtelijk wordt gemaakt?”

Voor het hele artikel van Marja Pruis, klik hier