.. waar de hoofdpersoon van De liefhebber,  Morris Haasbroek, ook nog heeft gezeten. Klas 6 van het VWO had het boek gelezen. We hadden een discussie over de stijl, over psychologie in boeken en over ‘emotie‘. Zeer interessant.

Met een paar leerlingen:

Foto’s: Henk Besselink

Op de anderhalfde etage van de Koninklijke Schouwburg, had Bas Jacobs zijn Delicatessen-winkel ingericht – helemaal vanuit Amsterdam-Oost -, en daar dichters, schrijvers en muzikanten gelegenheid gegeven om op te treden. Om de beurt een paar liedjes, of een paar bladzijden.. voor de ogen van verraste passanten, die net van Michael Madsen kwamen , op of weg waren naar These New Puritans.

Hier spelen Gloria en Empee, oftewel Kanipchen-Fit:

en hier lees ik, vooraan rechts, zonder kersjes

foto: Gloria Holwerda-Williams

Afgelopen zaterdag las ik voor op het Lezersfeest, en werd  geinterviewd door Margot Dijkgraaf. Hier sta ik, voor een publiek op zitzakken, waar ik twintig minuten voorlas.

Foto: Carlos van Hijfte

Naar aanleiding van mijn bezoeken aan gevangenissen was ik te gast in Oba live, in gesprek mat Paul Rosemuller, Michel Kapteyn (maker van de film Bastoy, over een gevangenis op een Noors eiland, aanrader: woensdagavond te zien bij de VPRO) en meneer Roos, van de vereniging van Slachtoffers. Je kunt het gesprek hier bekijken.

Afgelopen week was ik op bezoek in de P.I. Heerhugowaard/Westlinge. Deze P.I. is minder grimmig dan  dan die in Alphen ad Rijn. Westlinge noemen ze een ‘half open kamp’. Vanuit hier gaan de gedetineerden regelmatig met verlof, en ze wonen in appartementen op het terrein. Daar slapen ze met zijn drieen in een kamer, dus privacy is afwezig. Lezen bleek ook hier niet makkelijk, de mannen met wie ik sprak zeiden dat ze oordoppen in moesten om zich te concentreren. Desondanks is lezen een ‘redding‘ voor ze. De helft van de aanwezigen (acht mannen) had geen tv, want ‘daar heb je niks aan’. Ze zochten vaak rust in de bibliotheek, bij Joke, daar zitten ze hele middagen te lezen in tijdschriften en boeken.

De reacties op mijn boek waren weer uiteenlopend. T. had in geen vijftien jaar een roman  gelezen – alleen computerboeken en biologie ed -, en vond het een ontdekking om weer in een verhaal te kunnen ‘verdwalen’. S. vond het boek erg voorspelbaar (‘Dan koopt hij die ring en natuurlijk gaat hij die belenen, dat wist ik meteen’), maar liet ook doorschemeren zelf geen onbekende met het drugsmilieu te zijn. L. vond het spannend, dat bleek uit het feit dat hij ‘niet in slaap was gevallen’. Naast L. stond een forse plastic tas waaruit op een gegeven moment een stapel papier zo dik als twee telefoonboeken tevoorschijn kwam. Duizend pagina’s dagboekaantekeningen. Of ik tips had zodat hij hier een handzaam boek van kon maken; zelf liep hij bij het schrijven inmiddels ‘tegen een muur’. Toen ik vertelde dat ik vijf jaar aan De liefhebber gewerkt had, vielen ze van hun stoel van verbazing, en L. schrok. Hij wilde zijn boek toch wel graag ‘over een jaar in de winkel hebben liggen.’

Ik was deze week te gast in twee radioprogramma’s: Tijd voor Twee (kro) en Twee Dingen (omroep Max)

De items zijn terug te luisteren,

voor het gesprek met Frits Spits in Tijd voor Twee, klik hier

voor het gesprek met Margreet Reijntjes in Twee Dingen, klik hier

Ik mag om 13.15 op Radio 2 vertellen over mijn ervaringen met de penitentiaire leeskring. klik hier :

http://tijdvoortwee.kro.nl/

Dinsdag heb ik mijn tweede lees-sessie in een P.I. In Heerhugowaard heeft bibliothecaresse Joke een middag georganiseerd, onder de naam ‘Aan tafel met Hester Carvalho’, wat niet betekent dat we gaan eten (op wellicht een koekje na), maar wel dat ik met Joke en een aantal (ik weet nog niet hoeveel)  mannen zal praten over De liefhebber. Het boek is in de bibliotheek al meerdere keren uitgeleend, en werd onlangs teruggebracht door een gedetineerde met de woorden ‘Het beviel me niet zo, doe mij maar wat lichtere kost.’

… dat wil zeggen: voorlezen vonden ze niks: ‘Dat doe je maar aan kinderen’. Ik was in de Penitentiaire Inrichting van Alphen aan de Rijn en discussieerde daar met gedetineerden over mn boek. Ze hadden het alle zes gelezen. Bibliothecaresse Wilma had het middagje aan ze aangeboden, al een paar maanden geleden, op voorwaarde dat ze het boek zouden lezen, zodat we iets hadden om over te praten. De dag zelf meldden zich steeds meer ‘jongens’  voor de leeskring omdat ze, zoals Wilma zei, hadden vernomen dat er soesjes en koffie zou zijn.

Het werd een interessante middag met een gedetineerde die vertelde vooral boeken van Dante en Schopenhauer te lezen; een die het een ‘hartstikke leuk’ boek vond, ‘met veel tips’, en een die zich afvroeg ‘welke vijf minuten’ nou precies zo levensveranderend waren..

Wordt binnenkort wellicht vervolgd in de PI van Heerhugowaard, en van Amsterdam.